Kimlik İnşası
Günübirlik işlerden başka bir şeyle meşgul olamaz hale gelmiş bir kitle var karşımızda. Kapitalist düzenin rekabet sisteminde canhıraş bir yarış var... İnsanoğlu ciddi bir yoğunluk, derin bir yalnızlık ve hayati bir yanlışlık içinde. Kimse bu meşguliyetin meşruiyet boyutunu sorgulamıyor. Kesintisiz meşgul olma hallerinin süreç içerisinde zihnimizi, ruhumuzu, yüreğimizi ve sosyal yaşamımızı işgal ettiğini fark bile edemiyoruz...
Lütfen söyler misiniz bunca yoğunluk, bu boyutlarda bir meşguliyet; kime ve nereye yatırım yapıyoruz? Hangi amaçla kendimizi bu kadar yıpratıyoruz? Sakın bu yoğun tempoyu körükleyen egomuz ve arzularımız olmasın. Konfor, kariyer, koltuk, kapital çukuruna düşmeden kendimiz kalmanın kararlılığını gösterelim. Allah'ın verdiği yetenek, potansiyel, enerji, kabiliyet, zekâ, beceri hangi mecralarda heba ediliyor? İnsan kendi hüsranını kendi hazırlıyor.
"Günün birinde bir doktora tedirgin ve tedirginlikten şikâyetçi bir hasta gelir. Yapması gereken çok işinin olduğunu, fakat kendisinin rahatsız, işlerinin ise beklemeye tahammülü olmadığını söyler.
Doktor ona sorar:
- Bu işleri başkası yapamaz mı? Yahut bir başkası size yardımcı olamaz mı?
- Onları yalnız ben yapabilirim. Bütün işler bana bakar.
- Sana bir reçete vereceğim. Bu reçeteyi aynen tatbik edersen bu sıkıntıdan kurtulursun, diyerek bir reçete yazıp verir. Adam reçeteyi eline alıp baktığında, hayretler içinde kalır.
Reçetede; her gün en az iki saat işi bırakıp yürüyüş yapacaksın ve haftanın yarım gününü bir mezarlıkta geçireceksin, diye yazıyor.
Hasta doktora sorar:
- Yürüyüşü anladık ama neden mezarlık?
- Oraya gidip mezarlara bakmanı istiyorum
Yazının Devamı İçin Abone Olmalısınız
