İnsan ne kadar akıllı olursa olsun, kendi kendine yetmez. Ona, örnek alıp izleyeceği bir önder lazımdır. Bu önder, her bakımdan güzel ve her konuda özel olmalıdır. Günahlardan korunmuş bir sicille geçmişi tertemiz olmalı. Hep tevhid üzere kalmalı, doğruluk, dürüstlük, güvenilirlik, temizlik, iffetli olma, çalışkanlık, yardım severlik gibi temel ahlâki değerlerde hep örnek olmalı. İşte peygamberler böyle özel ve güzel örneklerdir.

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنْ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ

“Muhammed Allah'ın elçisidir. Onun beraberinde bulunanlar, inkârcılara karşı sert, birbirlerine merhametlidirler. Onları çok rükulu, çok secdeli, Allah'tan lütuf ve hoşnutluk dilerken görürsün. Onlar, yüzlerindeki secde izi ile tanınırlar. İşte bu, onların Tevrat'ta anlatılan misalleridir.” (Fetih, 48/29)

Yüce Allah’ın övgüsüne mazhar olmak ve kitabında anılmak ne büyük şereftir. Evet, o son peygamberle beraber olanlar, ona inanıp onu izleyerek ümmet olma şerefine erişenler ne güzel insanlardır. Onlar, meleklere ve tüm diğer varlıklara, işte Yüce Yaratıcıya gerçek anlamda kul böyle olunur, diye örnek olanlardır. Yüce Rabbimiz de onları önce Tevrat’ında anmış, ardından onların İncil’deki özelliklerini sıralamış ve nihayet her iki kitabında andığı ve tanımladığı bu güzel insanları son kitabı Kur’an’ında bir kez daha yâd etmiştir. Onları pek çok Kur’an ayetinde tanıttığı gibi, daha onlar dünyaya gelmeden onları anlatarak, onlardan bahsederek onların seçkinliğini insanlığa ilan etmiştir. Bu, geçmişteki insanları onlar gibi olmaya davet olduğu gibi, onlardan sonraki dönemde gelecek olanları da onların özellik ve güzellikleriyle onların arasına katılmaya davettir. Yüce Rabbimiz bir başka ayetinde bu güzel insanları “Allah'ın kendilerini sevdiği, onların da O'nu sevdikleri, müminlere karşı alçak gönüllü, kâfirlere karşı zorlu bir kavim” (Mâide, 5/54) olarak tanımlar.

Bu özellik ve tanımların Tevrat yahut İncil’de geçtiğini Kur’an söylüyor. Bugün elimizdeki Tevrat ve İncil’de bu özellik ve tanımlamalar yoksa bu onların tahrif edildiğini gösterir. Bunların bir kısmının o kitaplarda yer alması ise onların bozulmayan taraflarının olduğuna delildir. Nitekim bazı müfessirler, bu Kur’an ifadelerine benzer bazı cümleleri Tevrat ve İncil’den aktarmışlardır. Mevdûdî ayeti tefsir ederken, bu tanımlamaların Tevrat’ta yer almadığını, İncil’de ise bunlara benzer bazı ifadelerin yer aldığını söyler ve bunlara örnekler verir.

Bu girişten sonra ayette dikkatlerimizi çeken birkaç hususa dikkat çekelim:

“Muhammed Allah'ın elçisidir.” (Fetih, 48/29) İnsan ne kadar akıllı olursa olsun, kendi kendine yetmez. Ona, örnek alıp izleyeceği bir önder lazımdır. Bu önder, her bakımdan güzel ve her konuda özel olmalıdır. Günahlardan korunmuş bir sicille geçmişi tertemiz olmalı. Hep tevhid üzere kalmalı, doğruluk, dürüstlük, güvenilirlik, temizlik, iffetli olma, çalışkanlık, yardım severlik gibi temel ahlâki değerlerde hep örnek olmalı. İşte peygamberler böyle özel ve güzel örneklerdir. Son Peygamber Hz. Muhammed (sav) ise şahsında tüm peygamberlerin özellik ve güzelliklerini mecz etmiş bir güzellik abidesidir.