İnfak, verimli bir bahçe için yağan rahmet yağmurları gibidir. Servet bahçe ise, infak o bahçeyi sulayan rahmet ve bereket yağmurudur. O halde servet sahibi kimse, bahçesini yağmursuz bırakmamalıdır. Aksi durumda bahçe kuruyacak, çorak bir yere dönüşecektir. İnfak ile o bahçeyi sulamalı, hem de ürünün kat kat olması için bolca ve sürekli sulamalıdır. İnfak, kişinin ahiret cennetine diktiği bir fidandır. Kişinin infakı ne kadar çok olursa, cennetteki mekânı ve makamı da o kadar geniş, büyük ve âlî olacaktır.

En faziletli infak, kişinin imkân bulunca, gücü yeterken, malında tasarruf sahibi iken yapacağı harcamalardır. Hele bir de insanın nefsi ve şeytanı, kendisine fakir düşme vehmini verirken, cimrilik tutkuları devrede iken yapılan infak Allah katında daha bir değerlidir.

وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ ابْتِغَاءَ مَرْضَاةِ اللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِنْ لَمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَنْ تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ الْكِبَرُ وَلَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ

“Allah'ın rızasını kazanmak ve kalplerini sağlamlaştırmak için mallarını sarf edenlerin durumu, yüksekçe bir tepede bulunan, bol yağmur aldığında yemişlerini iki kat veren, bol yağmur yağmasa bile çisentisi düşen bir bahçenin durumu gibidir. Allah işlediklerinizi görür.

Hangi biriniz, kendisi ihtiyarlamış ve çocukları da güçsüzken, altlarından ırmaklar akan, hurma, üzüm ve her çeşit meyveleri bulunan bahçesinin, ateşli bir kasırganın kopmasıyla yanmasını ister? Düşünesiniz diye Allah size ayetlerini böylece açıklar.” (Bakara, 2/265-266)

Ayetler, müminlere özgü olan infak ibadetinin mahiyetini açıklıyor. O Müminler, yalnızca Allah’ın rızasını umarak infak ederler. Onlar, infaklarıyla mümin olduklarını ispat ederler. Harcamalarını nereye ve niçin yaptıklarını tespit ederler. Mallarının asıl sahibinin Yüce Allah olduğunu ve kendilerine emaneten verildiğini bilirler. Variyetlerinin fani olduğunun bilincinde sahip olduklarına değil Yüce Allah’a güvenirler. Artık Allah için, Allah’ın malını, Allah’ın emriyle, Allah’ın istediği yerlere ve Allah’ın istediği şekilde vermeyi şiar edinirler. Artık infak, onların gönüllerinde yer etmiş, onların ayrılmaz bir özelliğidir. Vermek onlara zor ve ağır gelmez. Aksine onlar, verdikçe vermeyi severler, verdikleri kimseleri severler, sevdiklerinden verirler, vermekle huzur bulurlar, kendileri için kalıcı olanın Allah için infak ettikleri olduğunun bilincindedirler. Onlar Allah yolunda mallarını vermeyi şiar edindikleri için, yeri geldiğinde bu uğurda canlarını vermekten de geri durmazlar.

İşte bu bilinçle infak edenlerin malları bereketlenir. Onlar, kazandıklarının, sahip olup ellerinde tuttuklarının ve harcadıklarının hayrını görürler. Malları onlara Allah’ın rızasını kazandırır, kardeşlerinin sevgi ve dostluğunu kazandırır, gönül huzuru ve mutluluğu kazandırır. Zaten gerçek ve kalıcı kazanç da budur. Onlar, Allah’ı görüyormuşçasına ibadet ve infaklarını yerine getirirler. Zira onlar Yüce Allah’ı görmeseler de O onları hep görüp gözetmektedir. Bu bilinçle infak edenin kalbi huzur bulur, doyuma erişir. Onun için ayette önce Allah rızası için infaktan bahsedildi, ardından gönüllerin pekişmesi zikredildi.

İnfak, verimli bir bahçe için yağan rahmet yağmurları gibidir. Servet bahçe ise, infak o bahçeyi sulayan rahmet ve bereket yağmurudur. O halde servet sahibi kimse, bahçesini yağmursuz bırakmamalıdır. Aksi durumda bahçe kuruyacak, çorak bir yere dönüşecektir. İnfak ile o bahçeyi sulamalı, hem de ürünün kat kat olması için bolca ve sürekli sulamalıdır. İnfak, kişinin ahiret cennetine diktiği bir fidandır. Kişinin infakı ne kadar çok olursa, cennetteki mekânı ve makamı da o kadar geniş, büyük ve âlî olacaktır.