Rabbani ve nebevi davet metotta müjdelemekte, korkutmakta kullanılmıştır. Ancak her iki kavramın da kullanışları yerli yerindedir. Bu iki metot, davet ve sohbet yapan kişilerin konuşmalarında, yazılarında sıkça başvurdukları yöntemlerdendir. Ancak davetçilerin zaman zaman bu iki metotta dengeyi sağlayamadıkları görülmektedir. Bütün kulluk yaşantımızda olduğu gibi davet ve sohbetlerde de bu ikisi arasında orta bir yol benimsemek, havf (korku) ve raca (ümit) duygusuyla hareket etmek en uygun yöntem olarak karşımıza çıkmaktadır.

Rabbimiz Kur’an-ı Kerimde, O’nun kutlu elçisi Hz. Peygamber (sav) de örnek yaşantısında -her konuda olduğu gibi- İslam’a davet metodu ve sohbet adabı ile ilgili bizlere ipuçları vermekte güzel uygulama örnekleri sunmaktadır. Bu metotlardan “müjdelemek” ve “uyarmak” diğer bir ifade ile “sevdirmek” ve “korkutmak” önem arz etmektedir. Kur’an’da, Hz. Peygamberin ve kitabımızın gönderiliş amaçlarından bahsedilirken Kur’an-ı Kerim’in ve Hz. Peygamber’in müjdeleyici ve uyarıcı olduklarına da işaret edilir. “Ey Peygamber! Biz seni, bir şahit, bir müjdeleyici, bir uyarıcı, Allah'ın izniyle Allah'a davet eden bir davetçi ve nur saçan bir kandil olarak gönderdik.” (Ahzâb, 33/45-46) “Biz seni ancak bütün insanlara müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik.” (Sebe, 34/28)

Rabbani ve nebevi davet metotta müjdelemekte, korkutmakta kullanılmıştır. Ancak her iki kavramın da kullanışları yerli yerindedir. Bu iki metot, davet ve sohbet yapan kişilerin konuşmalarında, yazılarında sıkça başvurdukları yöntemlerdendir. Ancak davetçilerin zaman zaman bu iki metotta dengeyi sağlayamadıkları görülmektedir. Bütün kulluk yaşantımızda olduğu gibi davet ve sohbetlerde de bu ikisi arasında orta bir yol benimsemek, havf (korku) ve raca (ümit) duygusuyla hareket etmek en uygun yöntem olarak karşımıza çıkmaktadır. “...Allah’a, korkarak ve ümit ederek dua edin. Muhakkak ki ihsan sahiplerine Allah’ın rahmeti çok yakındır.” (A’râf, 7/56) “...O’nun rahmetini umarlar ve azabından korkarlar. Çünkü Rabbinin azabı, sakınılacak bir azaptır.” (İsrâ, 17/57) Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur: “Amellerin en faziletlisi Allah için sevmek ve Allah için nefret etmektir.” (Ebû Dâvûd, “Sünnet”, 2)

İnanan ve salih amel işleyenler Cennet ve nimetleri ile müjdelenirken inkârcı ve günahkâr kimseler cehennem ve azabı ile korkutulur. Bu anlatım tarzı insanlardan iyi olanlar mükâfatlarını ümit etsinler kötü olanlar akıllarını başlarına alsınlar, iyiye yönelip kötülükten uzaklaşsınlar diyedir. Daha iyi mukayese yapılıp anlaşılsın diye bu iki zümre çoğu zaman aynı yerlerde zikredilir. “Şüphesiz bu Kur'an, insanları en doğru yola götürür. Salih amel isleyen müminlere büyük bir mükâfat olduğunu, ahirete iman etmeyenlere de can yakıcı bir azap hazırladığımızı müjdeler.” (İsra, 17/ 9-10)