Çocuklarımız için dede-nine sevgisinin, amca-hala şefkatinin, teyze-dayı ilgisinin yerini doldurabilecek alternatif yoktur. Eşler ne aile büyükleriyle, ne de kendi aralarında yaşadıkları anlaşmazlıkları çocuklarına yansıtmamalılar. Durmadan çocukların yanında akrabaları eleştirmek, arkalarından konuşmak çocukların akrabalarıyla ilişkilerine zarar verir. Yüce dinimiz akraba ilişkilerini düzgün tutmayı tavsiye değil, emreder.

Kişinin mutluğu hayattan ve insanlardan beklentilerine bağlıdır. Beklentileri karşılananlar mutlu, beklentilerine ulaşamayanlar mutsuz olurlar. Ölçüsüz beklentilerimizden dolayı özellikle kırıldığımız-kırdığımız akrabalarımız varsa ve mutlu olmak istiyorsak beklentilerimizi tekrar gözden geçirmeli, azaltmalı hatta hiçbir beklentiye girmeden muhabbetle onlara yaklaşmalıyız. Akrabalar arasındaki düşmanlık, ormana düşen ateşten farksızdır.

Sosyal bir varlık olan insanı sarmalayan ilk halka ailesi, aileyi sarmalayan ikinci halka da akrabalarından oluşan diğer toplumsal yapıdır.

Aile:Evlilik ve kan bağına dayanan; karı-koca, anne-baba çocuklar ve kardeşlerin oluşturduğu toplum içindeki en küçük birliktir.

Akraba:Bir kimsenin kan bağıyla bağlı olduğu biyolojik ya da evlilik bağıyla oluşan yakınlar anlamına gelir.

Sıla-i Rahim: Hısım akrabayı ziyaret etmek, sevinç ve üzüntülerine ortak olmak, onları tatlı sözle, güler yüzle karşılamak, onlarla selamlaşmak, iyi ilişkiler içinde olmak, onlar için her zaman iyilik ve hayır dilemektir.

Biz Müslümanız ve sıla-i rahim Rabbimizin bize farz kıldığı temel değerlerdendir. Günümüzde en çok yıprattığımız değerlerin başında aile bağları, akraba ilişkilerimiz geliyor. Bundan on-yirmi yıl önce aynı apartmanda yaşayanların birbirlerine gidip gelmediklerinden yakınırdık. Yozlaşma bütün hızıyla devam etmiş olmalı ki, şimdilerde birinci kuşak akrabalar(anne-baba, çocuklar) bile birbirlerinden habersiz hale geldiler. Bu durum; insanî değil, İslâmî hiç de değil.

Akrabalarla ilişkiyi sürdürmenin yolu; uygun zaman aralıklarında aile büyüklerini ve akrabaları ziyaret etmek, onlara ilgi alaka göstermek ve çocuklarımızla onları tanıştırmaktır.

Çocuklarımız için dede-nine sevgisinin, amca-hala şefkatinin, teyze-dayı ilgisinin yerini doldurabilecek alternatif yoktur. Eşler ne aile büyükleriyle, ne de kendi aralarında yaşadıkları anlaşmazlıkları çocuklarına yansıtmamalılar. Durmadan çocukların yanında akrabaları eleştirmek, arkalarından konuşmak çocukların akrabalarıyla ilişkilerine zarar verir. Yüce dinimiz akraba ilişkilerini düzgün tutmayı tavsiye değil, emreder. Rabbimiz:

“Allah’tan korkun ve akrabalık bağlarını kesmekten sakının.” (Nisâ, 4/1) buyurur.

Akrabalık ilişkilerini sürdürmek farz, bu ilişkileri koparmak ise haramdır. Maddi ve manevi sorunlar en kolay akrabaların desteğiyle aşılabilir. Özellikle kötü günlerimizde kendimize uzanacak bir hısım akraba eli bekleriz yanı başımızda. Peki, bunun için ne yapılabilir?