Vahye karşı savaş açanlar, ancak İslam davasını yeterince anlayamamış, tanıyamamış, davasına pamuk ipliğiyle bağlanmış olan Müslümanları(!) o silahlarıyla vurabilirlerdi. Vuruyorlar da zaten. Maalesef malla, makamla, karşı cinsle denenip sınavı kaybeden nice kardeşlerimiz var. Yazık ediyorlar kendilerine. Takılıp kalıyorlar şeytanların kurduğu örümcek ağından tuzaklara.

Nimetler de deneniş insan için, musibetler de… Nimetlere karşı şükür; musibetlere karşı sabır borcumuz var Yaratan’a… Bazen basit oluyor sınavımız, bazen ağır. Sınanmaktan başka ne yapıyoruz ki dünyada? Hayatımız boyu sınanıyoruz. Dünya bir sınav mekânı. Karşılığını ahirette görecek insan.

Başta Kutlu Elçiler olmak üzere onlara ümmet olan Müslümanlarında üç çetin sınavı var: Mal, makam ve karşı cins…

Hatırlarsanız; Son Nebi’yi de bu silahlarla vurmaya çalışmışlardı müşrikler. Hakkın hâkimiyetini engellemek, batılın egemenliğini sürdürmek için birçok yol denediler, başarılı olamadılar. Kara bulutlar dağılıyor, her geçen gün, gün daha çok ortalığı aydınlatıyordu. Müslümanların sayıları hızla artıyordu. Hak – hukuk tanımayan zalim ve zorba müşrikler için bu durum tehlikeli bir gelişmeydi. Neye mal olursa olsun; durdurulması gerekiyordu İslam’ın yayılışını. Sonunda hiçbir çağda tesirini yitirmeyen bu üç güçlü silahı kullandılar:

“İstediğin kadar sana mal ve para verelim. Bizim en zenginimiz ol… Mekke’nin beğendiğin en güzel kızlarıyla seni evlendirelim. İstiyorsan reisimiz ol…”

Niçin teklif ediyorlardı bunları? Evet, ne istiyorlardı bu verdiklerine karşılık? “Yeter ki, davandan vazgeç. (Vazgeç İslam davasından. İnançlarını, düşüncelerini, ilkelerini terk et. Terk et Allah’ın buyruklarını. Allah’a kulluktan vazgeç. Putlara, putlaştırılmış insanlara ve nesnelere kulluk et. Atalarımızdan bize intikal eden dini, töreleri, adet ve gelenekleri hayat düsturu kabul et. Cehaleti, batılı, hurafeleri benimse. Alışılmış olan hayatı sen de yaşa…)”