Efendimiz: “Kişi sevdiğiyle beraberdir.” (Buhârî, “Edeb”, 96) buyuruyor. Allah Rasûlüʼne ne kadar benziyoruz? İşte sahâbe hep Oʼna benzemeye çalıştı. Onun için hayat bir Ramazan hâlinde geçti. Bir riyâzat hâli yaşandı. Aşırı tüketim, oburluk, lüks, gösteriş; sahâbe neslinin tanımadığı bir hayat tarzıydı. Yarın bu nefsin konağının mezar olacağı telakkisi içinde oldular. Bir tefekkür gelişti. Bir insanın yok kadar bir varlıktan, bir kuşun ufacık bir yumurtadan, bir ağacın ufacık bir çekirdeğin içinden… Uzun uzun tefekkür başladı, ilâhî azamet tecellileri karşısında… Nefsanî tefekkür bitti, ruhani tefekkür başladı…

Cenab-ı Hak:

“Kıyamet gününe yemin ederim. Kendini kınayan (pişmanlık duyan) nefse yemin ederim (diriltilip hesaba çekileceksiniz.” (Kıyâme, 1-2) buyuruyor. Çok zor gün. Bu zor günde bayram sevinci. O kadar şiddetli… O bayram, zor günde…

Cenab-ı Hak.

“Ey iman edenler! Allahʼtan korkun, herkes yarına ne hazırladığına baksın…” (Haşr, 59/18)

“Yarın” diyor Cenab-ı Hak. Bir sonsuza gideceğiz. “Yarın” diyor. Demek ki ne hazırlıkla gidebileceğiz?

Yani önümüzde bizleri bekleyen korkunç hâdiseler var: Bir mezar hayatı var. Kıyamet, büyük infilâk var.

Kişiyi ne kurtaracak? Yalnız salih ameller kurtaracak. Onun için en büyük keramet; “istikamet”tir, buyruluyor.

Cenab-ı Hak uyandırıyor: “Zamana yemin olsun ki insan hüsrandadır (zarardadır, ziyandadır.)” (Asr, 103/ 1-2)

İstersen dünya senin olsun. İstersen dünyanın en güçlü insanı ol. Zarardasın, ziyandasın. Ne kurtulacak?

“Bundan ancak iman edip salih ameller işleyenler müstesnadır…” (Asr, 103/3)

İman kalpte yerleşecek. İman bir rahmet tevzi edecek. İman Cenab-ı Hakkʼa yaklaştıracak. Cenab-ı Hakkʼa dost edecek. Ve amel-i salihler olacak.

“…Ve hakkı tavsiye edenler müstesnâdır…” (Asr, 103/3)

Kul, en çok Cenab-ı Hakkʼın hakkına dikkat edecek. Bize hidayet veren Cenab-ı Hak.

Peygamberimizin hakkına dikkat edecek. Sünnet-i Seniyye ile yaşamamız…

Cenab-ı Hak 124 bin peygamber içinde en büyük Peygambere ümmet kıldı.

Bir mümin olabilmenin, bir mümin kardeşliğinin hakkı…

Ondan sonra:

“…Ve sabrı tavsiye edenler müstesnadır…” (Asr, 103/3)

Daima mümin; bu imtihan dünyasında elemler olacak, kederler olacak, hastalıklar olacak, vesaire olacak; bunlar idealize edilecek. Neyle? Sabırla, tevekkülle, teslimiyetle… “Benim için bu hayırdır.” diyecek kul.

O kıyamet zor. Cenab-ı Hak buyuruyor: “Kitabını oku…” (İsrâ, 17/14)

Kirâmen Kâtibînʼin yazdıklarını oku bugün! Ekranlar inecek.

“…Bugün sana hesap sorucu olarak kendi nefsin yeter.” (İsrâ, 17/14) denilecek.

Kimse sana hesap sormayacak, kendi nefsin soracak. Nasıl soracak? Yine ayet-i kerimede Cenab-ı Hak:

“Nihayet oraya geldikleri vakit kulakları…” (Fussilet, 41/20)

Allah bu kulağı niye verdi, nerede kullandın?

“…Gözleri…” (Fussilet, 41/20)

Bu gözü niye verdi sana, nerede kullandın?

“…Derileri…” (Fussilet, 41/20)

Bu vücut niye verildi sana, bu vücudu nerede kullandın?

“…İşledikleri şeye karşı onların aleyhine şâhitlik edecek bunlar.” (Fussilet, 41/20)

Göz, kulak, beden şâhitlik edecek.

Yeryüzü de:

“İşte o gün (yer) Rabbinin ona bildirmesiyle bütün haberlerini anlatır.” (Zilzâl, 99/4-5)

Yeryüzü şâhitlik edecek. Velhâsıl kendimiz, kendimizin şâhidi olacağız orada.

Velhâsıl işte bu kıyamet, oraya hazırlanmak… Orada bir, zor bir gün kıyamet. Orada zor günde bir bayram yaşanacak. Kimler bu bayramı yaşayacak?

“…Onlar, korkmayacaklardır, üzülmeyeceklerdir.” (Bakara, 2/62, 277) buyruluyor. Kimler onlar? Bu dünyada Cenab-ı Hakʼla dost olanlar.