İnsanı küfre sürükleyen dört unsur vardır. Bunlardan ilki cehalettir. Fakat bu cehalet tahsil hayatıyla ilişkisi olmayan, dünyevi bilgilerle ölçülemeyen ve asıl mahiyeti hakkı tanımamak, hakka kör olmak, ibadetlerden ve Allah’tan uzaklaştıran manevi bir bilmeme durumudur. Yani okuma yazma bilmese dahi kalbini dine bağlamış ve vecibelerini yerine getirmiş olanlar değil; ellerinde yüksek okul diplomaları dahi olsa dini hakikatlere karşı gözlerini ve kulaklarını tıkamış olanlar asıl cahillerdir.

Eğer Müslümanlar aralarındaki meseleleri ayetlerle değil de gazete ve haber kanallarından aldığı bilgilerle çözmeye kalkışırlarsa aralarında gruplaşmaların oluşması da tabii bir durum olarak karşımıza çıkacaktır. Her Müslüman ibadetlerini ifa edip, dinini yaşayabileceği kadar ilmihal bilgisi öğrenmek mecburiyetindedir. Eğer bu vazifemizi bihakkın yerine getirmiş olsaydık sosyal hayatımızda bugün yaşadığımız sorunlar zuhur etmeyecekti.

“…Bunlar Allah’ın koyduğu sınırlardır. Sakın bunları aşmayın. Allah’ın koyduğu sınırları kim aşarsa, onlar zalimlerin ta kendileridir.” (Bakara, 2/229)

Namazın, haccın, tesettürün yani ibadetlerin tümünün kendi hudutları olduğu gibi günlük yaşamın içinde bulunan ticaret, evlilik gibi muamelelerin de Allah tarafından belirlenmiş hudutları bulunmaktadır. Kelime-i tevhidi okumuş, iman etmiş olan herkes bu sınırların içerisine adım atmış ve içerisinde bulunduğu sınırları aşmama sözünü de vermiş demektir. Bugün nasıl birini öldüren, hırsızlık yapan, haksız yere tetik oynatanlara anarşist/terörist deniyorsa -ki bunun Kur’an-ı Kerim’de karşılığı bozgunculuktur- aynen öyle de her türlü iyi hareketi bozan insan anarşisttir, bozguncudur. Bunu yalnızca kamu düzenini bozmak olarak algılamayalım; Allah’ın emirlerinden örneğin tesettür vazifesini ifsat edip aslından çıkaran da bozguncudur. Ticaret hususunda Allah’ın emirlerini bozan faiz, ihtikâr gibi haramlarla işini yapan her tüccar da böyledir. Evet, bozguncu yalnızca adam öldüren değil, aynı zamanda Allah’ın bütün emir ve hudutlarını çiğneyen kişidir. Rabbimiz “Artık dine girmekte baskı ve zorlama yoktur…” (Bakara, 2/256) buyurmuş, yapmaları gereken tüm emir ve yasakları beyan ettikten sonra din seçme hususunda kullarını muhayyer bırakmıştır. Buna rağmen kendi cüzi iradesiyle İslam dinini tercih edip, Müslüman olup bu sınırlar içerisine girmiş olanlar artık bu çizgileri aşamazlar. Ayet-i kerimede belirtildiği gibi Allah’ın hududunu aşanlar zalimler yani bozguncu, anarşist olanlardır.