Ramazan, Kur’an’ın, bir müzik sözü, güfte olmadığını; anlamak, üzerinde düşünmek ve davranışlarda hayat bulması gerektiğini söylemek için geliyor. Sadık bir arkadaş, güvenilir bir dost, bir mürşit, rehber, kılavuz olduğunu; hükümlerinin, hayata yansıması gerektiğini bildirmek için çalıyor kapımızı.

Vahye göre inanan, vahye uygun düşünen, Vahyin rengini alan insandır Müslüman. Vahyin inşa ettiği insandır. Her yıl, Kur’an ile onarılmayı, tamir edilmeyi, bir bahar boyası ile boyanmayı, temizlenmeyi hatırlatmak için geliyor Ramazan.

On bir ayın sultanı olan Ramazan da, “Bin aydan daha hayırlı.” ve “Mübarek bir gün.” olan Kadir gecesi de; değerli oluşunu ve şerefini Kur’an’ı misafir etmesine borçlu:

“O Ramazan ayı ki; insanlara yol gösterici, hidayeti, doğruyu ve yanlışı birbirinden ayırt edip açıklayıcı olarak Kur’an, o ayda indirildi.” (Bakara, 2/183–185)

“Biz, Onu (Kur’an’ı) mübarek bir günde indirdik.” (Duhan, 44/3)

“Biz, Onu (Kur’an’ı) kadir gecesinde indirdik.” (Kadir, 97/1–5)

İşte Kur’an, Ramazan ayında, mübarek bir gün olan Kadir Gecesi indiği için bu ayın, bu günün ve bu gecenin, değeri çok büyüktür! Ramazan ayı ve kadir gecesi bunun için önemlidir.

Rabbimiz, bunu neden söylüyor bize? Yani Kur’an, sizin de kafamıza, kalbimize, gönlümüze inerse, fiillerinize yansırsa; sizi de değerli ve şerefli kılar, mesajı verilmektedir. Ramazan ve Kadir gecesi bunu anlatmak istiyor bize.

Neden her yıl geliyor Ramazan? Bizi neye davet ediyor? Nedir mesajı?

Nuh’un kurtuluş gemisine davet ediyor Ramazan, insanları. Nuh’un kurtuluş gemisi; Vahiydir.

“Gözetimimiz altında ve vahyimizle gemiyi inşa et.” (Mu’minun, 23/27) Yaratan’ın gözetiminde, vahiy ile inşa ediliyor gemi. Projesi vahiy geminin. Asıl cevheri vahiy. Ruhu vahiy. Bedeni, görüntüsü; ağaç, tahta levha ve çividen yapılan bir gemi. Vahiy, şekle dönüşüyor. İnanıp Nuh’un davetine koşanlara kapılarını açan gemiydi; onlara şefkatli bir ana gibi sıcacık kucağını açıp bağrına basan ise vahiydi. Gemiye sığınış; vahye sığınıştı. Vahye sığınış, kurtuluş gemisine sığınıştı.

Nuh’un daveti buydu, gemisi de bu! Kurtulacaktı daveti kabul eden. Kabul etmeyenler, kendi yanlış inanç, düşünce ve davranışlarında boğulacaklardı. Kendileri hazırlıyorlardı bu felaket tufanını.

Şirke, küfre, zulme, haksızlığa, ahlaksızlığa, bütün kötülüklere karşı İbrahim’in tevhid baltasını kuşanmaya davet ediyor Ramazan.

Yalana, yanlışa, sahtekârlığa, batıla ve bütün haddi aşmışlığa karşı Musa’nın asasını elden bırakmamaya çağırıyor. Musa’nın asası vahiydi. Vahyin şekle dönüşmesiydi asa.

Şeytanın, yasaklanmış olan ağaca davetine karşın; Âdem’in ve Havva’nın neslini, Şeytan’a kanmamaya, ona uymamaya, ondan uzak durmaya çağırıyor Ramazan. Yasak ağaçtan kaçıp gemiye yönelmeye çağırıyor. İşlenen hatalara pişman olmaya, tövbeye çağırıyor.

İbrahim gibi samimi ve fedakâr olmaya, İsmail’in teslimiyet bilinciyle bilenmeye çağırıyor Ramazan, insanları.

Yusuf’un, Eyyub’un, Yakub’un, Muhammed’in sabırlarını kuşanmaya çağırıyor. (Salat ve selam olsun bütün elçilere.)

Yusuf’unu kaybeden Yakub (as): “Artık bana düşen güzel bir sabırdır.” (Yusuf, 12/18) diyordu. “Oruç, sabrın yarısıdır.” (Terğib ve Terhib: 11/208) buyuruyor kutlu Peygamberimiz (sav). Günümüz Müslümanlarının yitirdikleri Yusufları, sabırdır. Oruç, sabır eğitimidir.

Sabır ve şükürle deniyor Rabbimiz bizi.

“Size iki de yol verdik.” (Beled, 90/10) buyuran, insana iyiliğe de, kötülüğe de yönelme yeteneği verdiğini bildiren Rabbimiz, hayatı ve ölümü yaratarak sınıyor kullarını. Sabırlarını sınıyor, samimiyetlerini, sadakatlerini sınıyor, takvalarını sınıyor… Gömleklerinin nerden yırtılacağını sınıyor.